Gewapend met uitgebreid bewijsmateriaal, vernietigt hij het populaire denkbeeld dat de acquisitie potentiële waarde vertegenwoordigt. Doel van het eerste deel van het boek en het uitvoerige empirische onderzoek dat daarop volgt, is het inzicht van de lezer te vergroten in de basisprincipes van acquisitie en de geschiedenis van acquisitieprestaties. De valstrik van de synergie is, naar mijn oordeel, verplichte kost voor bestuurders die verantwoordelijk zijn voor de uitbouw van ondernemingen door middel van acquisities en fusies. De ervaring, ook in Nederland, heeft geleerd dat vele miljoenen, zo niet miljarden, worden verspeeld bij acquisities. Niettemin vormen acquisities nog steeds een van de meest gewaardeerde vormen van bedrijfsgroei. Vele onderzoeken tonen echter aan dat het overgrote deel van de overnames als een mislukking moet worden beschouwd als gevolg van een onvoldoende rendement van het geïnvesteerd vermogen. In De valstrik van de synergie neemt de schrijver Mark L. Sirower de stelling in dat ondernemingen vaak aandeelhouderwaarde vernietigen voor acquisitie doeleinden. Dit boek is voortgekomen uit zijn doctoraal onderzoek. Ik ben van mening dat Sirower met dit boek erin is geslaagd om de muren tussen financieel en strategisch management op het uiterst belangrijke terrein van acquisities af te breken. Duidelijk wordt dat de financiële invalshoek de realiteit van de concurrentie en organisatie negeerde, terwijl in de benadering van het strategisch management het financiële aspect ontbrak dat onontbeerlijk is voor een goed begrip van de waarde van investeringsbeslissingen.
Hij presenteert een model in het boek dat hij 'de hoekstenen van synergie' noemt. Deze vier hoekstenen, zo toont Sirower ook aan, vormen de belangrijkste elementen van een acquisitiestrategie die moeten zijn ontwikkeld, wil er enige kans op synergie bestaan. Als een van de hoekstenen, te weten: strategische visie, macht en cultuur, operationele strategie en systeemintegratie, ontbreekt bij het sluiten van de deal, is synergie een valkuil; de meerprijs is dan waarschijnlijk een 'total loss' voor de aandeelhouders van het overnemende bedrijf. Evenals de condities voor bestrijdbaarheid zijn de hoekstenen noodzakelijk maar onvoldoende om prestatiewinst te garanderen. Zelfs als de vier hoekstenen aanwezig zijn, is het erg moeilijk significante synergie te verwezenlijken. Dus is zijn conclusie zelfs bij een meerprijs van nul is de synergie beperkt. Ik noemde het al, het boek zou verplichte stof moeten zijn voor de captains van onze ondernemingen, omdat ook hier in Nederland onaanvaardbaar veel voorbeelden bestaan van mislukte acquisities. Deze hoge functionarissen en directeuren die dan ook nog vaak de kostbare fout maken extra middelen in een falende acquisitiestrategie te steken, verminderen de waarde van hun bedrijven en maken die kwetsbaarder voor aanvallen door rivalen. Deze functionarissen hebben de plicht van zorg en de plicht van loyaliteit aan hun bedrijf en de aandeelhouders. Het onderwerp van dit boek, de integratie van strategie en financiën, biedt een standaardnorm waaraan afgemeten kan worden wat een acquisitiebesluit op basis van goede informatie is. De meeste bedrijven doen weinig of geen grote acquisities. Omdat dit opwindende maar zeldzame gebeurtenissen zijn, vallen zij in de categorie beslissingen die we het etiket 'Fantastisch! Erop af!' zouden kunnen geven. Men staat van ongeduld te trappelen en er heerst onmiskenbaar een gevoel van euforie over een besluit dat in een klap de omvang en vorm van een bedrijf zal veranderen. Dit overtreft uw stoutste dromen, dus zonder aarzelen erop af. Loop niet het risico deze fantastische kans te missen door de zaak eerst te onderzoeken. Pas op heren bestuurders. Uit het onderzoek, van Sirower, wordt ook duidelijk dat of fuserende bedrijven waardevolle middelen of competenties bezitten, weinig zegt over hun vermogen synergie te scheppen. U moet eerst de afstand inschatten voordat u de sprong waagt. En dan nog. Zelfs goed geplande acquisities tegen een bescheiden meerprijs falen soms; des te meer reden om niet onbesuisd aan ingrijpende acquisities te beginnen. De risico's zijn te groot. Weglopen en de aandeelhouders veel geld besparen kan een prima beslissing zijn. Tenslotte zijn acquisities strategische alternatieven. Als het vernietigen van aandeelhouderwaarde het beste alternatief is voor een manager, is er iets mis. Strategie draait om het scheppen van waarde. En tot slot bedankt Mark L. Sirower voor een voortreffelijk boek dat tot de verplichte management literatuur behoort.